30 dniowe wyzwanie minimalistki zaczęłam w zasadzie z marszu i bez dłuższego zastanawiania się. Akurat to od Anushki Rees znałam już wcześniej i wiedziałam, jakie zadania będą mnie czekać. Widziałam też inne, ale akurat to wydawało mi się najbardziej odpowiednie – bo zadania są bardzo zróżnicowane, i ciekawe, i odpowiadające moim potrzebom.

Przygotowując tekst o rzeczach, które zostały w rodzinnym domu zaczęłam zastanawiać się co sama zostawiłam, i co zabrałam. I nie mam tu na myśli rzeczy osobistych, ubrań itd. Co było dla mnie na tyle ważne, że przeprowadziło się razem ze mną?

Od zawsze lubię sprzątać. Kiedyś wydawało mi się, że to normalne i że każdy tak ma. Potem wydawało mi się, że to dość dziwne zainteresowanie i nie obnosiłam się z tym hobby jakoś mocno. Teraz traktuję to jako swoją umiejętność i wykorzystuję prowadząc Midimalizm.

Lubicie podróżować? Blisko i daleko, na chwilę lub bardzo długo? Myślę, że niewiele jest osób które odpowiedzą, że nie, zupełnie nie, ja wolę zostać w domu. A co walizki mają wspólnego z midimalizmem?

Zajączek. Nieodłączny symbol Wielkanocy widoczny na prawie każdej świątecznej dekoracji obok pisanek i bukszpanu. Od kiedy jednak to urocze zwierzątko przybiera rolę Mikołaja i przynosi prezenty? Często natykałam się w okresie przedświątecznym na takie reklamy. Dostawaliście w dzieciństwie prezenty na Wielkanoc? Ja pamiętam słodycze. Teraz reklamy narzucają nam swoją wizję świata. Świata nastawionego na kupowanie,  konsumpcję i budzenie potrzeb. Wielkanoc obywała się bez prezentów świetnie, teraz staje się kolejną okazją do posiadania więcej.  Nie lubię. Gosia

Dziś krótki wpis o tym, że czasem przy robieniu porządków robi się przykro. I chociaż fajnie jest pozbywać się tego, czego nie używamy – to gdy natrafiamy na coś, czego nie użyliśmy w ogóle lub kilka razy, to widać jak na dłoni bezsensowność zakupu.

Czemu to trzymasz? – właściwie to nie wiem, leży tu od lat. Często odbywam takie rozmowy. I stąd dzisiejszy wpis. Decydując się na zatrzymanie rzeczy często jedynym kryterium jest to, jak długo ją mamy. Im dłużej, tym trudniej jest nam się z nią rozstać. Przykład? Mapa. Służyła dawno temu w czasie wycieczki. Rogi ma zadarte, kilka punktów zaznaczonych – nie wiadomo już dlaczego. Ale jest. Czemu? Bo jest pamiątką. Czego, wycieczki? Przecież doskonale ją pamiętasz i bez niej. A więc? Jak to z nią było? Po powrocie trudno było się z nią rozstać, chociaż była naddarta i trudno ją złożyć. 2 miesiące po wycieczce schowałaś ją do szuflady, żeby nie…

Chcesz przywitać wiosnę z uśmiechem na twarzy? Chcesz mieć trochę milsze poranki? Nie obiecam, że budzik będzie dzwonił godzinę później, ale postaram się, by codzienne czynności był dla Ciebie przyjemnością!