Dawno nie czytałam książki tak przekrojowej, tak wszechstronnie napisanej. Książki otwierającej oczy na tak wiele spraw w temacie, który wydawał mi się dobrze znany. A jednak są w śmieciach takie wątki, o których nie myślałam, lub je ignorowałam. Autorem „Książki o śmieciach” jest Stanisław Łubieński, autor felietonów „Śmieć miesiąca” w Dwutygodniku, prowadzący blog Dzika Ochota. Zbierający śmieci do ulubionej siarki burgasówki, ale zatrzymujący ciekawsze znaleziska. Początek Już pierwszy rozdział jest tak ciekawy, że moje zaznaczenia stanowią większość tekstu. Zaczął się od znalezienia naboju do polowania na kaczki, który stał się okazją do rozważań o tych działaniach, ich przyczynach i skutkach. Wiecie jakie są zalety tego, że po stawie pływają kaczki?…

Do książki Minimalizm daje radość Francine Jay zabierałam się od dawna. Wydano ją w Polsce w 2016 roku, i choć tytuł zachęcał, zawsze sięgałam po coś innego. Teraz zobaczyłam, że książka ta jest dostępna w ramach udostępnionego bezpłatnie pakietu Empik Premium i pomyślałam, że to idealny moment na jej recenzję.

Zastanawialiście się kiedyś, co się stanie z Waszymi rzeczami po Waszej śmierci? Myślicie w ogóle o tym? Co się stanie z rzeczami, które przez całe życie zgromadziliśmy?

Prostota to książka opisywana jako poradnik o tym, jak zwolnić i nadać codziennym sprawom odpowiednią rangę. Zapraszam Was do przeczytania krótkiej recenzji tej pozycji.

Przyznaję – trudno mi było czytać książkę autora, którego nie tyle nie darzę sympatią, ile czuję, że go po prostu nie lubię. Choć tematyka mi bliska, tytuł zachęcający, to w czasie lektury książki czułam, że zupełnie nie ma między nami chemii. I choć doceniam jego szczerość dotyczącą „starego życia”, to opis „nowego” wcale mnie nie przekonał ani do niego jako autorytetu, ani do minimalizmu (choć do niego nie trzeba mnie przekonywać).

Z wielką przyjemnością przeczytałam książkę Anny Brones Żyj Lagom. Szwedzka sztuka życia w harmonii. Później w grupie tematycznej dotyczącej minimalizmu wzięłam udział w ciekawej rozmowie na jej temat. Efektem jest temat tej recenzji – „Czy minimaliści potrzebują lagom?” Ale zacznijmy od innego pytania. Jak lagom ma się do minimalizmu?

Są książki, które czyta się tak płynnie, że nie zauważa się ani upływającego czasu, ani otaczającego świata. Są takie, które wymagają dużej uważności, czasem czytania zdań dwukrotnie, a użyte w niej słowa budzą zdziwienie. I właśnie taka jest książka Hideko Yamashity. Czy jednak fakt, że jest dość toporna sprawia, że odradzam jej lekturę?

Po książkę „Im mniej tym więcej” Joshuy Beckera sięgnęłam w zasadzie przez przypadek. Wiedziałam o jej istnieniu, ale nigdy nie znalazła się na mojej liście książek do przeczytania.